راسپینا

داشتم فکر می‌کردم که این وبلاگ چقدر پر شده از داستان‌های ناتمام. دغدغه‌هایی که راجع بهشان نوشته‌ام و از شما خواسته‌ام دعا کنید و بعد نیامده‌ام بگویم که فلان شد‌ها! دعایتان موثر بود‌ها! یا خبرهایی که از شروع یک فعالیت جدید داده‌ام و بعد نیامده‌ام بگویم چطور با کله رفتم توی دیوار! یا حالا گاهی موفق هم شده‌ام، یا وسط کار یک دفعه به این نتیجه رسیده‌ام که جای من اینجا نیست و کلا تلاش را رها کرده‌ام.